The Irishman (Irac), SAD, 2019.
Režija: Martin Skorseze
Renomirani „patrijarh” američkog gangsterskog filma druge polovine 20. veka, Martin Skorseze, vraća se u svojim poznim godinama temi koju toliko dobro oseća svojom. Nakon Dobrih momaka i Kazina evo konačno, posle toliko vremena, punokrvnog wiseguys filma na ovom tragu. Ponovo su tu u timu Robert De Niro i penzionisani Džo Peši, ali kao da to nije dovoljno pa je tu i Al Paćino. Epski film epskog trajanja (tri i po sata) koji je blistavo testamentarni pothvat koji upravo pokazuje svu raskoš i dobro poznavanje teme. Film koji narativizuje slučaj čuvenog američkog „sindikalca” Džimija Hofe ujedno je i osvrt na političke i društvene okolnosti u Sjedinjenim državama s druge polovine 20. veka. U relativno sporoj, ali veoma sigurnoj naraciji, Skorseze vešto spaja različite vremenske tokove mešajući različite žanrovske elemente – nasilje, humor i osećaj depresije i beznađa kao u svojim najboljim godinama (i filmovima).
Moj jutarnji smeh, Srbija, 2019.
Režija: Marko Đorđević
Skriveni dragulj domaće indie kinematografije, iznikao slučajno i drsko, u neuslovima i jeftinoći kao neka vrsta neocrnotalasovskog filma. Film koji je za kratko vreme osvojio publiku koja voli pomalo drugačiji domaći film, ali i selektora roterdamskog filmskog festivala na kojem će uskoro biti prikazan. Postavljen minimalistički, bez muzike, sa „zakucanom” kamerom i neestetizovanom slikom, vrlo veristički i bolno autentičan u izrazito stvarnim atmosferama i glumi, ovaj film bavi se gotovo patološkim ljubavnim problemom glavnog junaka sa margine društva. Pri tome uspeva da publiku istovremeno, u svoj toj depresiji kragujevačke periferije u kojoj se odvija priča, vodi kroz niz scena koje imaju neviđeni šarm i duhovitost. Ovo je nešto vrlo vredno, zanimljivo, potpuno blesavo i drugačije – u krajnjoj liniji, autorski film do srži zasnovan na iskrenoj potrebi da se napravi baš takvim kakav jeste.
Parasite (Parazit), Južna Koreja, 2019.
Režija: Bong Džun Ho
Poslednji film jednog od najintrigantnijih reditelja van engleskog govornog područja, Bong Džun Hoa, dobitnik je Zlatne palme u Kanu. Ovo je film koji poput male grudve snega krene da se kotrlja i postaje gromada, triler koji vas uvuče i ne da mira do samog kraja i koji poprima, ne tako retko u filmovima azijskog porekla, razine grčke tragedije. U ovom slučaju Bongov fokus je na snažnoj, vrlo svežoj i autentičnoj kritici savremenog društva, dramatičnoj satiri o klasnom raslojavanju, odnosno o jasno ograničenoj poziciji i granicama unutar kojih se pojedinac bezizlazno nalazi. Sve to je uvijeno u omot vrhuski režirane drame sa elementima napetog trilera i s druge strane začinjeno specifičnim autorskim pečatom poetizovanog crnog humora. Film koji je veoma vredan gledanja od reditelja kojeg ćemo tek rado gledati u budućnosti.