Koordinator Srpske napredne stranke za Južnobanatski i Podunavski okrug i potpredsednik Izvršnog odbora Srpske napredne stranke Branko Malović podneo je Osnovnom sudu u Pančevu 3. oktobra ove godine, preko Ortačkog advokatskog društva „Stojković” (Ulica Njegoševa 28A, Beograd), u dva primerka i sa tri priloga, tužbu radi naknade nematerijalne štete protiv našeg novinara Nenada Živkovića, koju je tuženom sudski kurir uredno uručio 19. oktobra. Visoki funkcioner SNS-a na ime naknade štete i ublažavanja duševnih boli, koje je, navodno, pretrpeo i doživeo pročitavši Živkovićev tekst „Partijska država + proveren kadar = naprednjačko vladanje”, objavljen na našem sajtu 9. jula ove godine (videti ovde), traži 500.000 dinara. Sutkinja Nela Petrušević je obavezala tuženog Živkovića da u roku od 30 dana od prijema tužbe sa prilozima podnese sudu odgovor na tužbu.
Šta stoji u tužbi g. Malovića u koju je naša redakcija imala uvid? Advokatska kancelarija „Stojković” u tom dokumentu konstatuje zanimanja tužioca („koordinator SNS i ugledan poslovni čovek”) i tuženog („novinar koji svoje tekstove objavljuje na internet portalu Pančevo siti”), pri čemu je naš sajt proglasila za portal, i to je zaista čudno da tako ugledna advokatska udruga, specijalizovana za medijsko pravo, ne pravi razliku između sajta i portala. Ali dobro, ne budimo sitničari, pogledajmo šta je suština spora: „Tuženi je objavio neistinite informacije o tužiocu čije je objavljivanje zabranjeno” (!), kažu Stojkovići, a onda citiraju pasus iz inkriminisanog teksta koji počinje rečima „U vreme u kome razuman čovek…” a završava se sa „novobeogradski kafedžija i potonji vozač u Ministarstvu rudarstva Branko Malović, poznatiji kao naš drug Branko, među kafanskim kolegama kao Babasera i, u krugu poslovnih partnera, s nadimkom Šef”, boldirano, iz čega zaključujemo da su ove reči rodno mesto Malovićevog navodnog bola, kao i takođe boldirani citat iz istog Živkovićevog teksta „ima tačaka…
Otvoreni poziv
Sinagoga u Pančevu – obeležje svih nas
Od 1909. do 1956. godine, Pančevo je krasila velelepna sinagoga. Srušena je, na sramotu tadašnjih generacija Pančevaca, koji su to dozvolili, i na štetu svih kasnijih
Uprkos teškom životu Jevreja i njihovih porodica na području Pančeva, jedinstvo i snaga duha omogućili su im da sopstvenim sredstvima izgrade svoj verski objekat, čija gradnja je dugo na različitim stranama sveta bila zabranjivana. Radost stvaranja dominirala je u Pančevu početkom 20. veka i među našim komšijama Jevrejima, koji su u periodu od 1907. do 1909. godine dobrovoljnim prilozima iznedrili jednu od najlepših građevina koja je u Pančevu i Vojvodini ikada sazidana, svoju i našu sinagogu.
Iako je, prema nekim hroničarima, dolazak Jevreja na područje Pančeva zabeležen još u 15. veku, njihovo brojnije naseljavanje na prostor na kojem danas živimo počinje u 18. veku. Trgovci i zanatlije nastanjuju se na području Zemuna i Pančeva, bežeći od neprijatnih zakona Austrijskog carstva koji su ih svrstavali u građane drugog reda, koji su ih primoravali da govore nemačkim jezikom, ograničavali u pogledu sklapanja brakova i uvodili posebne takse. Iako se njihov položaj nije mnogo razlikovao od Jevreja u drugim državama, na području Vojne granice kojoj je i Pančevo pripadalo, važila je zabrana njihovog naseljavanja. Već nastanjenim jevrejskim porodicama bilo je dozvoljeno da ostanu tu gde su zatečeni, ali pod uslovom da brak može sklopiti samo jedno dete iz porodice i to prvorođeni sin, koji bi nastavio da živi u okviru iste porodice. U slučaju da se ovo pravilo nije poštovalo, usledilo bi proterivanje.
Jedna od osnovnih zabrana, izricana je u vezi izražavanja verskih sloboda i odbijanja carskih vlasti da se Jevrejima dozvoli izgradnja verskih objekata. Najteže zabrane, koje su im donosile ekonomske, ali i egzistencijalne probleme, odnosile su se na izbor zanimanja. Ukoliko bi hrišćani shvatili da jevrejski trgovci i zanatlije dobro zarađuju, žalili bi se austrijskim vlastima, koje bi po kratkom postupku izricale zabrane Jevrejima da se bave tim poslom. Prema popisu iz 1819. godine, u Pančevu je živelo svega 29 Jevreja.
Pola veka kasnije, uredbom cara Franje Josifa 1868. godine, Jevrejima se priznaje ravnopravnost i prestaju da važe ograničenja u pogledu naseljavanja, kupovine nekretnina, školovanja i izbora zanimanja. Iako su pančevački trgovci podnosili molbe Magistratu za njihovo proterivanje zbog konkurentnosti u poslovima, dobijali su negativna…
Fotografija dana
Moje Pančevo – Tamara Često
Ana Ćurčin – Beneath my lungs
